Jakie rodzaje treningu mentalnego warto stosować?

Nawet najwięksi z największych – sławni sportowcy współpracują nie tylko z trenerami, którzy pomagają im pracować nad techniką i osiągami, ale także trenerami mentalnymi, szlifującymi ich nastawienie i psychikę. Czym jest trening mentalny i jakie techniki przynoszą wymierne korzyści?

Opanowywanie myśli, zwłaszcza naruszających spokój, ćwiczenie motywacji, kontrolowanie skupienia i nabywanie automatyzmu stałych ruchów, czynnika kluczowego w każdej konkurencji sportowej – to zadanie, które powinni wykonać fachowcy od kształtowania siły mentalnej, nie mniej ważnej niż ta potrzebna do przerzucania ton na siłowni. Do osiągnięcia tych celów służą rozmaite działania, które stosuje się także w pracy czy nauce. Nie zaszkodzi zaznajomić się z najistotniejszymi z nich, ponieważ bywają bardzo pomocne w wymagających hartu ducha i determinacji sytuacjach.

Podstawowe techniki i metody, na których opiera się trening mentalny, wymagają ogromnego skupienia

Podstawowe metody, które trener mentalny proponuje to między innymi: technika wyobrażeniowa, wyznaczanie celów, dialog wewnętrzny, a także relaksacja.

Zacznijmy od początku: technika wyobrażeniowa służy do opanowywania nowych ruchów i metod ich wykonywania. Stosując się do specyfiki uprawianej dyscypliny, zawodnik wyobraża sobie wszystkie fazy ruchu np. ręki ze szpadą w szermierce czy ugięcia kolan podczas rozbiegu do skoku wzwyż. Nie można nauczyć się wyłącznie mentalnie nowych czynności, ale dzięki wyobrażeniom można oswoić się z nowymi nawykami i technikami. Pozwala to bez większych perturbacji ulepszać techniczną precyzję.

Trener mentalny jest nieocenioną pomocą w wyznaczaniu sobie celów. W sporcie dotyczy to dwóch typów: końcowego rezultatu zawodów lub wyniku meczu, a także osiągnięcia założeń wykonania jednego z elementów treningu. Najistotniejsze w tym elemencie jest samodzielne założenie spodziewanych lub upragnionych wyników, a nie kogoś z otoczenia – trenera, sponsora czy bliskich; muszą one być projekcją pragnień i ambicji samego atlety. Wiadomo, że rezultat zmagań sportowych jest skutkiem wielu determinant: środowiskowych, atmosferycznych i tak dalej, ale jasno określone cele okazują się niezbywalną motywacją do pracy.

Przekonywanie samego siebie, czyli dialog wewnętrzny, to nie bezsensowny upust emocji. Ważne jednak, żeby w „rozmowie” zawrzeć ocenę popełnionych błędów, myśli i uczucia, a także instrukcje dotyczące zmiany określonych elementów. Należy również motywować samego siebie.